31 januari is al vijf jaar mijn geluksdag. Een dag waarop ik de natuurwetten testte en van de 1ste verdieping naar beneden viel. Ik overleefde de val en ontdekte de wondere wereld van revalidatie en heel kleine gelukjes. Ik omarmde de lelijkheid van het grote litteken op mijn bovenarm. En die trap? Die ging ik intussen al weer een paar keer op en af. Zonder angstzweet, wel met een onbehaaglijk gevoel van ongeloof.
Ik heb de voorbije vijf jaar hier op de blog bijgehouden wat de val en bijhorende revalidatie voor mij heeft betekend. Het was geen makkelijk traject maar ik heb steeds geprobeerd het positieve ervan in te zien. Al na dag 1, toen ik #grootgeluk2018 het leven inblies.
En daarom zal ik deze dag blijven vieren. Omdat het een extra herinnering is aan hoe kostbaar het leven is en een extra oproep om van elke dag een goede dag te maken.
