Zeg nooit nooit

Ik zag er geen beginnen aan. Patronen zoeken in mijn maat. Aanpassen aan mijn lijf. Vloeken en herbeginnen en stof verspillen. Het was veel makkelijker om naar de winkel te gaan en daar kleren te kopen.

En toch. Ergens diep in mij verscholen zat er een verlangen om iets voor mezelf te naaien. Met een stof naar mijn smaak. Toen ik begin dit jaar begon aan mijn #uitdaging2020 kwam dat verlangen even piepen. Misschien zat het er nu wel in, een passend patroon vinden, aangezien ik opschoof in de maten richting courant.

In het voorjaar maakte ik de Isa sweater voor mijn oudste dochter. Van dit patroon is er een versie voor dames. Dat ging het worden! Ik wachtte op een nog gunstiger cijfer op de weegschaal en liet intussen een verhuis passeren. Het was uiteindelijk al oktober toen ik eraan begon. En nu kan ik eindelijk het eindresultaat tonen!

Zie hier, mijn eerste zelfgemaakte kledingstuk, een Isa sweater voor dames, in een geliefd See You At Six-stofje:

Poseren, dat gaat me nog niet goed af. Oefenen baart kunst zeker?

Die kleur, die stof … zo fijn om die eindelijk aan mijn lijf te zien en voelen. Ik vond het al bijzonder om mijn kinderen te zien rondlopen in een eigen maaksel en het is zeker even bijzonder bij jezelf. Wie had dat ooit gedacht, dat ik zou rondlopen in mijn zelfgemaakte sweater? Ik een jaar geleden alvast niet.

Ja, ik ben echt content. Een klein gelukske dat doorweegt in een weemoedige periode, dat moeten we koesteren, niet?

Stof: Cosy House Plants van See You At Six
Patroon: Isa dames – Bel’Etoile