Verandering. Ik moet toegeven dat het lange tijd niet mijn beste vriend is geweest. Of dit eigen is aan mijn karakter of gaandeweg doorheen mijn jeugd en volwassenheid gegroeid is, ik weet het niet. Doet er op zich ook weinig toe. Het moeilijkste was, denk ik, voor mij als controlefreak, dat ik vaak de uitkomst en de impact van de verandering niet kon inschatten. Ik stopte heel veel vraagtekens in mijn hoofd en onrust in mijn hart.
En dan gebeuren er toch veranderingen waar je geen vat op hebt, of die je niet ziet aankomen. Ze zetten je wereld op zijn kop en allerlei doemscenario’s duiken op. Op het moment zelf zou je alles willen geven om de klok terug te draaien. Het is pas later, soms veel later, dat je beseft dat die veranderingen je deugd hebben gedaan, je heel wat moois hebben opgeleverd. Dat ze nodig waren in je leven.
Ik ben blij dat ik overvallen ben door situaties die van mij een hoopje ellende hebben gemaakt. Je komt jezelf tegen, meer dan je zou willen, en op het moment zelf is het zo frustrerend dat je de betere versie van jezelf nog niet ziet. Maar die komt er, echt wel.
Mijn verhuis naar de andere kant van het land.
Een sputterende batterij.
Mijn engelbewaarder en maandenlange revalidatie.
Situaties uit de voorbije tien jaar die grote veranderingen met zich meebrachten. Heel veel onrust, heel veel vraagtekens. En toch, ik zou ze niet willen inruilen. Ze hebben mij geleerd dat verandering OK is. Zelfs dik OK. Want uit elke verandering is iets moois ontstaan.
Een nieuwe thuis. Nieuwe vrienden. Een droomjob. Een nieuwe hobby. En vooral: nieuwe inzichten over wat echt telt in het leven. Durven trouw zijn aan jezelf (en neen zeggen tegen anderen). Je zwaktes omdraaien naar sterktes. Ik kan in alle bescheidenheid zeggen dat ik een betere versie van mezelf geworden ben, door te wisselen van sporen.
Ik ben, uiteraard, benieuwd welke veranderingen ik nog ga tegenkomen in mijn leven. Schrik heb ik niet meer (of toch minder :-)). Want ook al loopt het niet zoals ik het wil, ik heb er vertrouwen in dat het uiteindelijk wel goed komt.
Ik schrijf dit naar aanleiding van een artikel uit flow dat ik deze week las. Herkenbaar! Ik voel me zo dankbaar voor mijn eigen ervaringen en veranderingen, en de levenslessen die ik daaruit geleerd heb. Het was geen makkelijk pad, maar noodzakelijk en boeiend :-).
Ik drop graag af en toe een quote ter inspiratie. Je kan de vorige inspirerende woorden gerust nog een keertje nalezen.
Ik vind dat heel dubbel: enerzijds akkoord, want inderdaad, je leert uit zo’n momenten en verandert daardoor soms dingen ten goede, anderzijds zou ik bij sommige andere dingen de lessen gerust willen ruilen voor wat ik ervoor had eigenlijk… Het gevoel dat sommige dingen gewoon k*k zijn, of je er iets door bijleert of niet, zoiets. Maar bon ja, op zijn minst heb je iets geleerd, ’t is dan toch al dat 🙂
Ik snap je hoor ???? ik probeer het positieve zoveel mogelijk te zien, ook iets dat ik heb moeten leren ????
Ja, daar loop ik misschien nog wat achter in het leerproces 😉 Ik zie het positieve wel, maar het overweegt nog niet altijd, terwijl dat misschien uiteindelijk wel de enige goede manier is om er mee om te gaan; er iets aan veranderen kan je toch niet meer…
Dat komt nog wel ????