Is het echt al de laatste dag van april? Zijn er al vier maanden in 2019 gepasseerd? Tijd voor een update, want ik heb van alles te vertellen over mijn schouder, een mini-reisje-in-spé, het communiefeest van Lotta en Bear’s Den.
As we speak is een rubriek waarin ik een stand van zaken opmaak. Over wat ik allemaal uitspook, welke plannen ik maak, zaken waarmee ik worstel, naar welke uitstapjes ik uitkijk, …
Luisteren naar: de nieuwe CD van Bear’s Den, de schattige mannen met baarden. Ik heb So that you might hear me nog niet grijs gedraaid dus heb momenteel nog geen favoriet nummer, maar Hiding Bottles, Fuel on the fire en Laurel Wreath zijn grote kanshebbers. Jammer dat ik ze gemist heb begin april in de AB. Zijn er hier nog fans van Bear’s Den?
Rusten na mijn schouderoperatie: de plaat en bijhorende 11 vijzen zijn eindelijk uit mijn schouder en lichaam gehaald. De operatie was gepland voor maart maar wegens een skiongeval van de chirurg twee maanden uitgesteld. Ik was er best zenuwachtig voor, meer dan vorig jaar op spoed. Achteraf waren al de zenuwen voor niks, want het verwijderen van die lichaamsvreemde elementen is prima verlopen. Ik moet nu twee weken rusten, en vooral niet vallen, zodat de gaatjes van de vijzen op natuurlijke wijze opgevuld kunnen worden. Het herstel is niet te vergelijken met vorig jaar, toen ik eerst 3 weken mijn schouder en arm immobiel moest houden in een draagzak. Ik kan al een beetje naar links en een klein beetje naar boven bewegen, maar deuren kuisen, dat zal pas voor volgende week zijn. Wanneer ik ga weten of de operatie succesvol was, wanneer ik mijn schouder pijnvrij ga kunnen gebruiken, dat is nog een vraagteken.
Voorbereiden van het communiefeest: dankzij de geplande operatie aan mijn schouder, had ik een deadline voor het feestkleed van Lotta. Net zoals bij de eerste communie van haar grote zus, besloot ik het kleed voor haar eerste communie zelf te maken. Ik ging voor een vertrouwd patroon en maakte deze keer wel een testversie. Die jongste van mij is zo smal dat ik volgens de maattabel een 4 jaar moest maken. Voor mijn 6,5 jarige! Testen dus (het werd een 5 jaar), stoffen kiezen en beginnen aan het echte werk. Deadline werd gehaald en zowel moeder als dochter zijn heel content met het resultaat. Pas eind mei kan ik het resultaat hier showen, nog eventjes geduld 🙂 Wat ook wil zeggen dat de deadline voor foto’s, bedankjes en versieringen steeds maar dichterbij komt …
Uitkijken naar een weekend weg met 2: toen Ines drie maanden was, zijn mijn man en ik gestart met een traditie: elk jaar een weekendje weg met ons tweeën. De eerste keer was dat 1 nacht naar Tongeren, paar jaar later werd het een citytrip van 4 dagen naar Berlijn, en de laatste keer was in 2017 naar Sittard. Vorig jaar gingen we voor een gezinsuitstap naar Parijs om ons huwelijksjubileum te vieren. Dit jaar gaan we terug op weg met ons tweeën en kiezen we voor Normandië. Mijn man is verzot op de oorlogsgeschiedenis dus voor een keer laat ik me op sleeptouw nemen. Tips om minder toeristische dorpjes te bezoeken of lekker (veggie) te eten zijn welkom!
En voor de rest ben ik ZOO benieuwd naar zondag, naar wie de Mol 2019 is. Ik dacht een tijdje dat het Elisabet was, maar nu begin ik meer en meer aan Bas te denken. Argh, zo spannend!
Wij vinden Bas ook verdacht, maar ik vind het geen gemakkelijke dit jaar…
Tips voor veggie in Frankrijk heb ik niet, misschien eens op Happy Cow kijken? Frankrijk is helaas niet altijd een topper voor veggies…
Ik vind het nooit makkelijk, zit er altijd naast 🙂
Happy cow ga ik eens opzoeken, merci