Het moet ongeveer 20 jaar geleden zijn dat ik voor het eerst heb gekeken naar de Vlaamse TV-serie Thuis, op de toenmalige zender TV1. Sindsdien was ik fan, of beter gezegd: ben ik de serie blijven volgen. Niet altijd met een frequentie van dagelijks of zelfs wekelijks, maar ik was wel mee.
Toen ik ging samenwonen met mijn lief bleef ik de soap volgen. Hij moest maar meekijken. Gelukkig was ie geen Familie-fan. En zo werd Thuis een vaste waarde in ons avondritueel: wanneer we thuis waren, keken we en waren we belet, dan keken we gewoon niet, zonder ons in bochten te wringen om toch maar te kunnen kijken. Een flexibele fan zeg maar.
Ik weet dat Thuis geen hoogwaardige TV is, dat er heel wat buitenlandse series meer de moeite waard zijn om te volgen. Het gaat hier niet over het niveau van de serie.
De laatste jaren keken we hoofdzakelijk uitgesteld, omdat het uitzenduur samenvalt met het slapen gaan van de dochters. Ideaal vond ik dat, want je kon dan zelf het verloop van je avond plannen. Soms keken we drie dagen niet wegens andere plannen en dan haalden we dat bijvoorbeeld in het weekend in. Het voelde niet aan als een verplichting om te kijken, we vonden het leuk om volgen en waren daarin nog steeds flexibel.
Maar de afgelopen twee seizoenen begon het toch een beetje tegen te steken. Ik merkte fouten op (bijv. in verkeerde kledingwissels in opeenvolgende scènes), vond bepaalde verhaallijnen slecht uitgewerkt, … ja, het boeide me gewoon minder, mijn gsm was vaak interessanter. Toch dacht ik niet aan stoppen met kijken. Want een soap zou geen soap zijn als het niet weet hoe het de aandacht van zijn kijker kan behouden. Sommigen noemen het volgen van een TV-versie een verslaving, zo ver zou ik niet durven gaan, toch niet voor mezelf.
Na een toch wel spannende seizoensfinale eind juni kwam de zomer. Ah, elke dag weer een halfuurtje extra tijd! In de maand augustus spendeerde ik dat vooral aan het oppikken van mijn oude liefde: lezen. Ik las vooral ’s avonds, soms een kwartiertje, soms een uur. Het was op één van die leesavonden, tijdens ons vakantie in Frankrijk, dat ik de beslissing nam. Zonder moeite, zonder overleg, zo klaar als een klontje.
Ik stop met Thuis kijken.
Omdat ik dat halfuurtje per dag wil besteden aan iets wat me meer boeit en waar ik meer voor mezelf uit kan halen.
Omdat ik niet meer het gevoel wil hebben afhankelijk te zijn van een TV-serie, ook al sprongen we er flexibel mee om.
Omdat ik een keuze heb gemaakt.
Waarom vind ik het nu belangrijk om deze beslissing hier te delen? Wel, het is opnieuw een beslissing die mij verrast heeft, eentje die ik in de verste verte niet had kunnen voorspellen. Het is alsof het idee al langer in mijn hoofd aan het ronddwalen was, wachtend op het goede moment, wanneer ik een alternatief gevonden had. Ik sprak hier al eerder over het proces van onbewuste bewustwording, in het kader van mijn beslissing om plantaardig te eten. Deze beslissing valt daar ook onder. Mijn hoofd had al beslist, ik moest het gewoon maar uitspreken en ernaar handelen ging als een fluitje van een cent.
Had je me een halfjaar geleden gevraagd om 1 week te stoppen met kijken naar Thuis en in de plaats daarvan een boek te lezen? Het was me zeker niet gelukt. Nu waren alle puzzelstukjes er, en ze pasten!
Ook het feit dat ik bewust kies voor verandering speelt een rol. Nee durven zeggen tegen gewoontes die je nooit eerder in vraag hebt gesteld. Voor velen mag dit peanuts lijken en denk gerust waar maakt die een spel van, maar ik weet dat het lang niet zo simpel is om los te laten en te durven springen in het ongewisse. Zelfs wanneer het gaat over zoiets banaal als een TV-serie.
En voor de curieuzeneuzen: ik heb de voorbije 4 weken af en toe een bericht op sociale media over Thuis gelezen, zelfs een video bekeken over de ontknoping in de kelder, en een halve aflevering live meegevolgd. Er is dus nog wel interesse en als ik iets zie (op Facebook of TV) ga ik niet express wegkijken. Maar het moet niet meer. En dat is een hele opluchting.
Zeg eens: kijk jij dagelijks naar een serie? Wil je ook stoppen, of lekker niet? #schaterlach
Disclaimer: het is niet omdat ik zelf niet meer kijk naar Thuis, dat ik vind dat iedereen moet stoppen met kijken. Haal jij er plezier uit en geniet je van die ontspanning, zoveel te beter. Zolang je er maar bewust voor kiest 😉
Weeral heerlijk geschreven ????????- en ja, onbewuste ‘gewoontes’ kunnen een groot deel van je beschikbare me time ongemerkt opslokken. Geniet van je gewonnen leesmomentjes ????
Knappe beslissing!
Ik kijk al jaren naar Thuis en vind het minder goed dan een aantal jaar geleden maar ik blijf toch kijken. Een halfuurtje per dag verstand op nul en gewoon kijken doet mij wel deugd. Ik neem alle afleveringen op en kijk wanneer ik tijd heb.
Nog een flexibele fan, jeuj ????
Dapper als trouwe fan. Zelf kijk ik al meer dan 20 jaar niet. Het stoort me mateloos. Van bij het begin. Het is het enige programma dat de echtgenoot en ik niet samen kijken. Hij blijft voorlopig volharden en ik trek me dat halfuurtje terug in een andere ruimte met een boek of een tijdschrift.
???? mooi verdeeld toch, ieder zijn verstrooiing?
What?!? Haha. Hetzelfde als bij jou. 20 j geleden beginnen kijken, en ik kan niet stoppen. Elke avond moet ik gezien hebben. Ondanks de slechte acteurs, verhaallijn,…
????
Supertoevallig!
Hier ongeveer hetzelfde verhaal. Eens de kids in bed en afwas gedaan, hadden we dit half uurtje ‘ontspanning’.
Na afgelopen zomer zijn we niet meer herbegonnen met kijken. Geen bewuste keuze, ineens was het zo. En nu hebben we ’s avonds zeeën van tijd (ahum). Of toch tijd om eens een blog te lezen 🙂
Dit weekend waren we uitgenodigd in de bib voor Eline’s 2de verjaardag. Misschien wordt het tijd dat ik me ook lid maak en eens een boek probeer te lezen … wie weet …
Doen!! En zo grappig, ik wist niet dat jullie thuis-kijkers waren ????
Hier nog een thuis-‘fan’, ik heb lang gekeken, dan lang gestopt en sinds ik terug in België woon, kijk ik terug. Soms denk ik ook van ermee te stoppen omdat ik lezen nuttiger/leuker vindt… maar voorlopig kijk ik nog
????
Ik blijf voorlopig nog even een Thuis kijker, het is mijn dagelijkse guilty pleasure. That is, ik voel me er niet schuldig over, maar het is wel een half uurtje hersenloos vertier waar ik ironisch en blasé over doe.
Maar ik herken het gevoel van “onbewuste bewustwording” wel. Het deed me denken aan toen ik (de laatste en definitieve keer) stopte met roken. Ik was het gehunker naar en het ‘vastzitten’ aan die sigaretten zo beu, dat toen ik de woorden uitsprak ‘nu is het gedaan’, ik er ook geen moeite meer mee had. Ik was er onbewust al langer klaar mee, het moest alleen nog doorsijpelen naar mijn bewustzijn.
En nu hoop ik dat mijn onderbewustzijn zich aan het klaarmaken is om af te kicken van ongezond eten 🙂
Ik heb het ook lang gezien als guilty pleasure ???? Wat fijn dat het zo gelukt is om te stoppen met roken! Ik probeer hier regelmatig reviews te geven van kookboeken vol gezonde recepten, misschien dat het je kan inspireren? ????
Hier twee die hard fans van Thuis dus ja…blijven kijken. Dat van die fouten klopt wel ergens maar ach het is dan ook soap en geen reality tv hé.
Hier hetzelfde gevoel, ik volg ook nog maar “met een half oog”, terwijl mijn man kijkt. De verhalen kunnen me steeds minder boeien en op den duur wordt alles zo voorspelbaar.. Ik ga tegenwoordig veel liever in bad of douche of lees idd wat. Weeral wat extra tijd gewonnen!