Contact houden met de mensen die je graag ziet en dit vanop afstand: iedereen zoekt zo naar zijn eigen manieren om dit te doen. Zelf heb ik al videochatten ontdekt met mijn ouders., heel tof. Ik ben zo dankbaar dat de technologie ons dit toelaat. Daarnaast proberen we regelmatig post te versturen naar de groot-…
Het was geen bijzonder naaijaar. Toch niet op het vlak van kwantiteit. Ik wil daar niet over klagen want eigenlijk heb ik dat zelf in de hand. Ik heb er gewoon te weinig tijd voor gemaakt, punt. Ik ben wel content van het weinige dat ik heb gemaakt. Zeker van het communiekleed van Lotta :-)….
Of er na het fameuse communiekleed nog iets van onder mijn naaimachine rolde? Wel ja. Iets kleiner van omvang maar ook gemaakt met liefde. Ik maakte tasjes uit Zo geknipt: ideaal van grootte voor A4schriften, mappen of notitieblokken. Grief voor juffen dacht ik bij mezelf, toen ik paar weken geleden op zoek ging naar een…
Zondag 26 mei 2019 gaat mijn geschiedenisboek is als een roze zondag, een dag waarop liefde, genegenheid en verbintenis centraal stonden. En met een roze communiekleed als blikvanger. Twee jaar geleden maakte ik voor mijn oudste dochter een communiekleed. Met veel zweet en tranen, maar het was het allemaal waard. Je kind zien rondlopen in…
Over het laatste naaisel van 2018 kan ik kort zijn. Het is een mooi voorbeeld van een klein gelukske. Het begon enkele jaren geleden, najaar 2016, toen de Belgische illustrator en cartoonist Eva Mouton voor het eerst stof op de markt bracht met haar tekeningen erop. Ik was op slag verliefd. Op die roze stof…
Kijk, ik ging deze week op naaidate bij vriendin S. en voor de gelegenheid speelden we juf en leerling. Vree leerrijk en vooral vree plezant. Ik bracht een deel van de stoffen mee die ik een paar weken geleden gewonnen had op de blog van See You At Six. Lucky me. Tussen mijn nieuwe vriend,…
Soms voelt het alsof ik hier in herhaling val. Nog geen maand geleden schreef ik over een lapje stof dat ik verwerkt had tot kleedje voor Lotta en bol stond van de symboliek. En nu ben ik hier weer met een naaisel, dat voor mij zoveel meer is dan enkel een zelfgemaakt kledingstuk. Ik beloof…
Sinds september 2014 is naaien een hobby geworden. Eentje waarin ik zeker niet uitblink, en dat vind ik best oké zo, maar waarin ik veel plezier en voldoening vind. Naaien is voor mij een klein geluk en ik probeer het dan ook regelmatig te doen. Toen ik op 31 januari misstapte op een trap en…
Vorige week liet ik jou meekijken in het fotoboek van de eerste communie van mijn oudste dochter. Eindelijk was ie klaar. Om dit te vieren, mocht ik van smartphoto een bon t.w.v. € 25 + gratis verzending geven aan mijn lezers. Vooraleer ik bekendmaak wie de bon mag gebruiken, wil ik dank je wel zeggen…
Het stond al eventjes op mijn to-do lijstje: een fotoboek van de eerste communie maken. Je weet wel, van die communie van vorig jaar. Kuch. Aangezien ik nu toch, ongewild, extra tijd heb, legde ik mezelf wat druk op. Nu of het komt er anders nooit van. Merci #grootgeluk2018. Een lastige hobby Fotoboeken maken, dat is…
Op zondag 5 april 1998 vertrok ik met 33 medeleerlingen uit het zesde jaar middelbaar naar Italië voor een onvergetelijke (school)reis van 10 dagen. Nu twintig jaar later koester ik nog steeds vele mooie herinneringen aan die Italiëreis. Met dank aan mijn creatieve vingers. waarom is een Italiëreis zo speciaal? Italië ’98: het werd mijn…
Het leven, dat kan toch soms zo verdomd mooi zijn in zijn eenvoud. Stel: je hebt een lap stof liggen in je stoffenkast dat je een tijdje terug (zeg gerust: meer dan een jaar geleden) in de Kringloopwinkel gekocht hebt voor een appel en ei. Toen met het idee om er ooit iets van te maken,…
