Het plan was om hier aan de hand van foto’s een inkijk te geven in mijn weekend*. De intentie zat goed want tegen zaterdagnamiddag had ik toch al vijf foto’s genomen. Maar toen sloeg het weekendvirus toe.
Rusteloos. Ambetant op het gure weer. Plannen in het hoofd zonder ruimte voor uitvoering. Weinig zuurstof. Geen uitstap-mogelijkheden. Veel zorgen en gedachten. Er viel weinig aan te vangen met mij.
En zo gaat dat de laatste tijd wel vaker in het weekend. Diepe zucht.
Heeft het te maken met corona? Met de abnormaliteit van het afgelopen jaar? Begin november schreef ik nog dat ik zuurstof krijg van corona … Of is het maar een fase? Komt het door de winter en donkere dagen?
Hoe het dan wel moet verlopen, een geslaagd weekend? Ik kan daar geen eenduidig antwoord op geven. Misschien eentje waarin huishoudelijke taken (want ja, die kan je toch niet wegdenken) worden afgewisseld met tijd om te lezen/bloggen/naaien en met quality time met het gezin, gecombineerd met een uitstap naar zee of het bos of familie, iets lekkers gaan drinken en eten, en ’s avonds bij vrienden in de tuin zitten (rond een vuurtje). Maar vooral dit: zorgeloos het weekend doorbrengen. Aanraken wie, wat en wanneer je wil. Je verplaatsen zonder mondmasker en alcoholgel. Geen energie meer verspillen aan regels opvolgen (of niet).
Onbezorgdheid. Als er iets is dat 2021 mag brengen, dan is het dit wel.
Duim je met me mee?
Tot volgend jaar!
*Deze blogpost schreef ik naar aanleiding van het zesde thema (weekend lover) van de BlogBoost Najaarschallenge. Bij deze bloggers kan je ook lezen.
Volgens mij zijn het die donkere dagen, en het slechte weer. Zo klaar van pakweg 9u tot 16u30, en als het een slechte dag is, van 10u tot 15u… daar wordt een mens rusteloos van. Die daar nog een stormpje bovenop, en het is helemaal in orde.
Afgelopen weekend is mijn man gaan fietsen, maar ik heb niks gedaan. Geen wandeling. Ik was ook “een beetje” gefrustreerd, want ik kom voor de rest ook tot niet veel. Hatelijk.
Hopelijk betert het snel. Zowel bij jou als bij mij 🙂
“Blij” dat ik niet alleen ben. Ik duim voor je mee ????
Ik word ook zo onrustig in die lege weekends. En toch kijk ik er op werkdagen net keihard naar uit. Het helpt mij om alsnog een planning op te maken en een soort structuur te volgen waarin ik ’s morgens veel tijd uitrek om aan mijn dag te beginnen (met bv yoga, blogjes lezen, op mijn gemak ontbijten, …) en iets fysieks te doen (een workout, een wandeling, iets huishoudelijks), dan na de lunch boekje lezen en daarna te studeren voor een uur of twee (langer kan ik niet aan :-D), dan nog wat admindingetjes of alvast de keuken opruimen en daarna avondeten maken etc. Pas dan heb ik het gevoel dat ik nog iets aan mijn dag heb gehad. Niet dat ik mijzelf verplicht om dat ‘schema’ te volgen, maar het helpt om vooraf ff uit te tekenen hoe ik wil dat mijn dag eruit komt te zien, met een paar dingetjes die ‘moeten’ gebeuren en een paar dingen die ik echt wil doen (omdat ik ze graag doe).
Het weinige zonlicht heeft er wat mij betreft ook véél mee te maken. Ik zou echt vaker naar buiten moeten, blijf nu veel te vaak achter mijn bureau zitten door de week om daar snel te lunchen, in plaats van al is ’t maar een blokje rond te stappen…
Ja, meer naar buiten komen zou ik ook moeten doen, als is het maar kort, maar soms toch wel lastig om in te plannen