Ik ga er niet veel woorden aan vuil maken. Sinds vorige week zijn we met vijf ten huize Anna Helena.
Zeg eens hallo tegen Lexie.
Ik ben een kattenmens. Lees je hier al een tijdje mee, dan wist je dit al van uit mijn persoonlijk alfabet. Ik heb sinds mijn zes jaar tot ik het ouderlijk huis verliet altijd een poes rondom mij gehad. Het was dan ook niet meer dan normaal dat ik er ook eentje in huis zou nemen. Al heeft dat wel 10 jaar geduurd. #schaterlach #langverhaal
Het is wennen, een nieuw huisdier. Het is aanpassen. Maar het is ook veel liefde krijgen. Zo kan ik ’s avonds de zetel niet uit omdat Miss L zich op me genesteld heeft*. En ze doet het ook prima als collega bij thuiswerk!
Zijn er kattenliefhebbers onder mijn lezers? Laat van je horen!
* Terwijl ik deze blogpost schrijf, ligt ze tegen me aan, luid te spinnen. Moest ze kunnen, ze lag op mijn toetsenbord.
Dan heb jij véél chance dat de jongedame (nog) niet op het toetsenbord gaat liggen; dat durft hier thuis wel al eens het geval zijn. Het is dat we wisten dat jullie niet thuis waren, anders stonden we – op initiatief van de heer des huizes – eens aan uw deur om de kat te verwelkomen. Oh ja. Van die soort dus ;)… welkom Lexie, wat een heerlijke thuis heb jij gevonden!
Ja!!! Ik ben zeker een kattenmens. Ik heb wel twee windhonden maar daarvan zeggen ze dat het katten in een hondenlijfje zijn en dat vind ik ook echt wel zo. Ik heb gelukkig ook nog een kat, want ik ben helemaal weg van dat spinnende geluidje <3
JA…ook wij hebben een kat, Myra, een oudere dame uit het asiel. En genieten elke dag van haar. Het is gewoon gezelliger met een kat. Veel geluk met Lexie.
Thx!
Ik ben een hondenmens, maar ben wel verliefd geworden op de kat van mijn zus op wie ik soms mag babysitten. Ben ook licht allergisch, en het lief zelfs zwaar allergisch aan alles met een vacht, en die is wel echt een kattenmens, maar helaas, geen huisdieren voor ons!
Jammer dan 🙁