Herinneringen aan de zomer van 2009 #verbondenheid

Vorige zomer nam ik je mee naar zomers uit de oude doos die ik nooit zal vergeten. Omdat ze goed voor me waren. Omdat ze symbool staan voor #kleingeluk, soms wat groot uitgevallen. En omdat ik als winterkind ook kan genieten van de zomer. Een andere manier dus om Anna Helena beter te leren kennen. En omdat het vorig jaar zo leuk was om terug te blikken op onvergetelijke zomers, doe ik het dit jaar ook.

Wat vooraf ging

In het najaar van 1998 sloot ik vriendschap met Triin, een meisje uit Estland die als au-pair in België verbleef. Het klikte tussen ons en toen ze na enkele maanden terugkeerde naar haar land, hielden we contact via brieven (ja, toen schreven mensen nog). Ik vond het fijn om een buitenlandse vriendin te hebben: ik vond haar leuk (en zij mij), ik was nieuwsgierig naar de culturele verschillen en ja, ik schreef graag brieven.

Het contact doofde niet uit. Drie jaar later stond ze terug in België, op bezoek met haar toenmalige vriend. Het klikte nog steeds heel goed tussen ons. Ik denk dat we toen wel wisten dat dit een vriendschap voor het leven kon zijn. Nog eens drie jaar later kwam ze terug op bezoek. Ik ging uiteindelijk in 2006 voor het eerst bij haar op bezoek in Tallinn. Mooie herinneringen zijn er toen gemaakt. Vodka leren drinken op zijn Ests was daar een van. #schaterlach

In 2008 was ze samen met haar vriend op wereldreis waardoor ze niet aanwezig kon zijn op mijn trouw. Een jaar later mochten en konden wij er bij zijn in Tallinn toen ze tegen K. ja zei.

Zomer van 2009

Op 1 augustus 2009 zat ik dus samen met mijn man op een trouwfeest in Estland waar ik niemand kende en verstond, maar waar ik me toch zo verbonden voelde. Het was een unieke ervaring om met haar vrienden en familie feest te vieren. We waren er het buitenbeentje, en toch ook niet. Een ervaring om nooit te vergeten.

Na die zomer van 2009 hebben we elkaar nog verschillende keren gezien. De laatste keer was begin dit jaar. Elke keer dat we elkaar zien, voelt het zo vertrouwd aan. Alsof we nog steeds die meisjes van 18 jaar zijn. En elke keer ben ik dankbaar dat onze wegen elkaar gekruist hebben, 21 jaar geleden. Want een vriend hebben, hoe ver ook, is een geschenk. #kleingeluk

In deze zomerreeks verscheen eerder al de zomer van 2003, 1994 en 2006.