Sommige zaken zijn zo simpel als 1+1=2. Een andere persoon zijn leven redden, zonder er iets voor te moeten doen, iets dat je niet beseft, dat is toch geweldig? Waarom zou je daar nee tegen zeggen? Vaak zoeken we in ons leven naar manieren om anderen te helpen, zonder al te veel opoffering van onszelf, en dit kost echt geen enkele moeite.
Je organen doneren. Jouw leven stopt, maar je geeft leven door.
Vorig najaar kwam er in het VTM-programma Make Belgium Great Again een oproep om je te laten registreren als orgaandonor. Blijkbaar is iedereen automatisch orgaandonor, maar kan de familie of persoon die over jouw wil mag beslissen zich hiertegen verzetten. Tenzij je je uitdrukkelijke toestemming hebt laten registreren bij de gemeente waar je woont.
Ik begrijp dat het idee dat je geliefde wordt opengesneden niet aangenaam is. Maar hij/zij voelt er niets van. Er worden mensenlevens gered met orgaandonatie. Mensen in nood, die wachten, vaak al lange tijd, op een toekomst. Wat als een geliefde van jou zit te wachten op een nieuw hart of nieuwe nieren? Je zou toch ook willen dat er dan een donor gevonden wordt?
Sinds die oproep wou ik me laten registreren, niet omdat ik denk dat mijn familie mijn wil niet zal respecteren, maar voor het geval dat en uit principe. Enkel, het kwam er maar niet van. Alleen hiervoor op een zaterdagvoormiddag naar het stadhuis trekken, dat kreeg ik maar niet in mijn agenda gepland. Flauw excuus, ik weet het. Je kan je ook online registreren, maar dan moest ik mijn pin-code zoeken. Help, administratie! Gelukkig zijn het verkiezingen de dag dat mijn jongste haar eerste communie doet en dat ik dus een volmacht wilde regelen. Toen ik in het stadhuis was, liet ik me dan ook regisreren als orgaandonor. Het houdt echt niet veel in: papier tekenen en je krijgt een kaartje mee.
Al hoop ik dat het nooit nodig zal zijn, ben toch blij met dit kaartje op zak.
Zou jij je laten registreren als orgaandonor? Heb je je familie vertelt wat je wil dat ze doen met je organen?
Keigoed! Ik ben al jaren orgaandonor (en stamceldonor en – als mijn bloed het toelaat – bloeddonor); eerst geregistreerd in België, ondertussen ook hier. Mijn familie weet het ook wel en is er ook mee akkoord, maar het is gewoon makkelijker voor hen als het toch zover zou komen (wie weet begin je als familie toch te twijfelen…).
Veel plezier op het communiefeest volgende week!
Stamceldonor, dat staat ook nog op mijn lijstje. Ooit afspraak voor gemaakt, moeten afzeggen, en niet meer opnieuw geregeld. Bloed probeer ik te doen als het past en ik het niet vergeet ????. Thx, duim je mee voor mooi weer? ????
Ik ben ook geregistreerd. Heb ik ooit eens gedaan toen ik aan het wachten was voor mijn identiteitskaart. Op het ticketje met het volgnummer stond: “Niemand wacht graag. Registreer je nu als orgaandonor.” Dat vond ik zo slim bedacht, dat ik dat dan ook maar meteen deed. Het houdt inderdaad niets in, maar het kaartje kreeg ik niet (is al wel een aantal jaren geleden)…
Idd goed gevonden! Het kaartje is maar een kaartje he. Ze checken dat toch in het ziekenhuis.