“Is dat nu al 1 jaar geleden dat je van diene trap bent gevallen? Goh, ge hebt toen toch chance gehad hé. Alles goed met den arm?”
Vorige week donderdag vierde ik, met toch wel wat dubbele gevoelens, de eerste verjaardag van mijn val van de trap. Dat er daar zich toen een beschermengel mee gemoeid heeft, dat geloof ik nog steeds heel graag. Want echt waar, ik had veel meer kunnen breken dan enkel mijn linkerschouder. Nu, over mijn geluk van de val schreef ik al in een eerste update na 6 maanden. Je zal waarschijnlijk benieuwd zijn hoe mijn schouder de laatste 6 maanden geëvolueerd is en afvragen:
Is je schouder genezen?
Nee. 1 jaar na de breuk is mijn schouder nog niet genezen en kan het dossier (want arbeidsongeval) nog niet afgesloten worden.
Op 9 maanden had ik een RX waaruit bleek dat er nog geen volledige genezing was. Niets om me zorgen over te maken blijkbaar. Ik had nog een hele lijst met klachten maar daaraan kon op dat moment niets gedaan worden.
Op 11 maanden had ik een scan waarop duidelijk te zien was dat er ergens aan mijn bovenarm nog een stukje bot los hangt. Gezien de complexiteit van de breuk, zijn er weinig vergelijkende dossiers, dus werd de hulp ingeroepen van andere experts. Het scenario van opnieuw breken en het losse stukje vast te maken werd van tafel gegooid. Oef! Wat gaat er nog wel gebeuren? De plaat en de 11 pinnen die er nu inzitten, worden volgende maand operatief verwijderd. In de hoop dat ik dan pijnvrij kan slapen, geen plotse pijnscheuten meer voel, mijn arm volledig kan draaien en bewegen.
#grootgeluk2018
1 jaar geleden had ik me niet kunnen inbeelden dat een schouderbreuk zo’n grote impact op mijn leven zou hebben, laat staan dat ik er na een jaar nog last van zou hebben. Maar het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel geweest. Want zo’n gebeurtenis, dat:
- leert je van te relativeren. Hoe slecht ik me ook voelde, ik wist dat anderen er nog erger dan mij aan toe waren. Ik leefde nog, kon elke dag mijn dochters, zij het wat onhandig, knuffelen, zag elke dag vooruitgang in wat ik kon met die schouder. Het besef van “ik had geluk” hielp mij om positief te blijven en vooruit te gaan. Vandaar ook #grootgeluk2018.
- geef je een geweldig verhaal om mee uit te pakken bij onbekenden of nieuwe collega’s #knipoog
- gaf me extra quality time met de dochters, 2 x per dag momenten zonder strijd-tegen-de-klok. Als ik er aan terugdenk, dan voel ik nog steeds heimwee naar die momenten.
- maakt je kwetsbaar en oh zo dankbaar.
Zomer van 2019
Ik hoop tegen de zomer pijnvrij te zijn. Dan hoef ik nog enkel nog te denken aan het (nieuwe) litteken dat ik uit de zon moet houden. I’ll keep you posted!
Pfoe, wat een litteken!
Ik duim dat je operatie binnen een maand vlot verloopt en je daarna richting pijnvrij kan verder revalideren. Wat is dan het plan met dat ene losse stukje? Gaat dat gewoon blijven zitten?
Ja dat blijft zitten. Hopelijk ????????
De tijd vliegt… Ik duim ook mee dat het verdere herstel goed blijft verlopen, en dat je geen hinder meer ondervindt van je val!
Thx!
Ik ben intussen 2 jaar na mijn val op de skipiste en breuk in mijn linkerknie …
Net als jij, krijg ik vaak verbaasde blikken van mensen, als ik vertel dat de breuk dan wel ‘operatief genezen’ werd verklaard, maar dat ik nog dagelijks pijn ervaar in mijn knie en mijn orthopedist dit wijt aan het gebrek aan kraakbeen in mijn linkerknie, artrose dus, waarvan ik voor de val geen of weinig last had, maar mogelijks door de val/breuk getriggerd werd.
De littekens zijn intussen goed genezen, maar bij vermoeidheid steekt de pijn op en dat weegt dan weer op de vermoeidheid, wat tot een vicieuze cirkel leidt …
‘De val’ bracht bij mij grote veranderingen teweeg op professioneel vlak: het gaf me de schop onder mijn kont om eindelijk eens echt zelfstandige te zijn en te starten met de uitbouw van een eigen advocatenkantoor, waar ik vroeger als medewerker op een kantoor quasi in loondienst werkte.
Het ging met vallen en opstaan, met tranen van wanhoop, met tranen van geluk en veel steun van mijn familie en vrienden.
Het zet veel dingen in perspectief en geeft je moed en veerkracht !
Ik wens je het van harte toe pijnvrij te zijn tegen deze zomer, geniet van de tijd met jouw kinderen en remember ‘every cloud has a silver lining’ 🙂
Toch mooi hé, de goede dingen die voortvloeien uit een “slechte” ervaring. Jij hebt ook heel wat om te koesteren lees ik ????????????
Het allerbeste!! Ik hoop mee met je!
Merci!