Mijn kleine gelukjes van 2017

Ik heb een zwak voor eindejaarslijstjes, liefst die met een persoonlijke insteek. Door terug te blikken kijk je soms met een andere bril naar gebeurtenissen, zijn harde uitspraken al wat meer te relativeren en leer je waarop je je moet focussen in het nieuwe jaar. Aangezien ik op deze blog mijn kleine gelukjes deel, wil ik ze ook alle aandacht geven in mijn jaaroverzicht.

Welke 5 kleine gelukjes uit 2017 wil ik me blijven herinneren?

1. Liggen lezen aan het zwembad op vakantie, wetende dat het boek binnen vijf minuten uit gaat zijn

Dat voelde zo hard als een overwinning want hoeveel jaren op rij had ik dit niet geprobeerd, tevergeefs. In de maand augustus herontdekte ik het plezier van lezen en las ik twee boeken uit. Daarna stopte ik met Thuis kijken en dacht ik dat het derde boek snel zou volgen. Helaas. Extra tijd zorgde niet voor extra leesplezier. ’s Avonds weinig energie over (herfstblues? nieuwe job?), en geen ideale leessetting in de living. Maar daar heb ik sinds deze week een oplossing voor: lezen op de iPad. Naïef als ik was, dacht ik dat je dat niet kon op een tablet, e-books lezen. Merci S. om mij wijzer te maken! Ben benieuwd of het iets voor mij zal zijn. Wat ik alvast geleerd heb tijdens mijn leesmaand en meeneem naar 2018: het is echt wel de moeite om te lezen als je maar een kwartier of een halfuur de tijd hebt.

2. Het telefoontje met mijn mama op dinsdag 5 september

Ze had al die maanden meegeleefd met mij, ze wist hoe moeizaam het was geweest en wat het voor mij zou betekenen moest ik een nieuwe start kunnen nemen. Ik belde en zei dat ik de job had. En toen hoorde je aan beide kanten van de lijn tranen van opluchting en contentement. Een stilte die alles zei. Een fysieke afstand van 130 km scheidde ons maar op dat moment voelde ik een enorme verbondenheid. Zij blij voor mij, ik blij voor mij en dat ik dit met haar kon delen.

3. Dat de jongste haar draai gevonden heeft en dat ik weet hoe er mee om te gaan

Mijn temperamentvolle Lotta heeft me de voorbije vijf jaren op de proef gesteld als mama. Er zijn ontelbare momenten geweest dat ik niet wist wat gedaan met haar getier en geroep. Ik probeerde, op allerlei manieren, om haar te begrijpen en te helpen, maar veel hielp niet, of toch niet lang genoeg. Ge zou voor minder al eens uitvliegen en terugroepen. Om je dan meteen kei slecht te voelen over je eigen gedrag. Vorig jaar had ze een super lieve juf die haar begeleidde en hielp met haar woedebuien. Het leek de goede kant uit te gaan maar het was verre van ideaal.

En dan plots kwam er een dag dat ik besefte dat haar laatste woedebui toch al enige tijd geleden was; dat ze naar mij of haar papa toestapt als er een probleem is; dat ze ons wil zeggen waarom ze weent, ook al is dat soms in flarden tussen het gesnik door. En ook niet onbelangrijk: dat ik mijn kalmte gevonden heb op die momenten dat ze het moeilijk heeft. Toen ik dit besefte, viel er een enorme last van mijn schouder. Tuurlijk is ze nog eens boos en kruipt ze onder tafel, maar we krijgen haar er sneller uit. Tuurlijk verlies ik nog eens mijn geduld en word ook ik boos, maar het voelt veel minder geladen aan. De communicatie tussen ons verloopt beter en dat maakt me enorm gelukkig. En haar ook geloof ik want als ik naar haar kijk dan zie ik een vrolijk meisje die volop zichzelf is, in al haar creativiteit en fantasie, en die geniet van haar leven.

4. De presentatie over mijn nieuwe eetgewoontes

2017 zal voor altijd het jaar blijven waarin ik koos voor een plantaardig eetpatroon. Dat ik over die keuze en ommezwaai mocht gaan vertellen op het werk van mijn man, had ik nooit verwacht. Ik en presentaties geven, dat is bovendien geen goeie match. Maar hé, een uitdaging gaan we niet meer zomaar uit de weg. Ik powerpointte mijn verhaal neer, oefende een paar keer voor ingebeelde collega’s en stond de avond tevoren een aantal uren in de keuken om proevertjes te maken. De dag zelf had ik de stress goed onder controle. De presentatie verliep redelijk best goed en de hapjes vielen in de smaak. Heel blij dat ik dit heb mogen doen!

5. Het besef dat klein geluk dagelijks te rapen valt, je moet het enkel willen zien

Klein geluk is klein in uitvoering maar groot in besef en gevoel. Je vindt het bijvoorbeeld in het moment dat je oudste dochter voorleest aan de jongste, in de groei van een plant die je ten dode had opgeschreven, in de tranen van een collega wanneer je afscheid neemt, in het beluisteren van muziek uit je jeugd, in de uitnodiging van een vriendin om haar te vergezellen bij een boodschap en zo het huis eventjes uit te zijn, in een totaal onverwacht afscheidscadeau, in het verwelkomingskaartje op de nieuwe werkplek, in het ontvangen van vakantiekaartjes van mensen die je enkel online kent, in een quote die je de kracht geeft om te blijven geloven in jezelf, … Er zijn dagen dat ik de kleine gelukjes ook niet zie. Andere dagen lijken ze zo banaal dat ik me vragen stel over wat ik aanvang met mijn leven #schaterlach Daarom ben ik blij dat ik af en toe een week inlas om mijn kleine gelukjes bij te houden voor de blog. Een aanrader trouwens, want stilstaan en focussen op het goede helpt om positiever in het leven te staan.

Kleine gelukjes uit 2017 om te herinneren

2017 was ook het jaar van:

  • de oudste zien schitteren op haar communiefeest in een zelfgemaakt kleedje
  • blogchallenges: 40 dagen bloggen en perfect-challenge; het klinkt stom maar zo’n challenge wist me echt te motiveren, om bijv. terug te starten met lezen of een week geen chips te eten
  • 2 muzikale topavonden: Tom McRae en (finally) Bear’s Den
  • 5 maanden lang de kids brengen naar en ophalen van school
  • de (eenmalige) status van naaipatroontester alle eer aandoen
  • mezelf weer nuttig en gewaardeerd voelen in een werkcontext
  • quality time met manlief tijdens een weekendje weg in Sittard, Nederland
  • ontmoetingen met ex-collega’s
  • uittesten van de hype bullet journal
  • dolle ritten op Heidi The Ride
  • de (kortstondige) ontmoeting met Madam Bakster
  • ontspullen, op een rommelmarkt staan en online verkopen
  • leesmama zijn op school
  • een onverwacht ziekenhuisbezoek
  • nieuwe scherm(pjes) in huis
  • spruiten graag eten
  • mijn kookboekencollectie uitbreiden
  • de lekkerste granola ever bakken
  • nog meer vertrouwen op mijn intuïtie, nog meer durven loslaten
  • mijn blog zien groeien en elke keer een warm gevoel krijgen wanneer een lezer reageert
  • en nog zoveel zoveel meer

Ik kan oprecht zeggen dat 2017 een goed jaar was. Het afsluiten van een hoofdstuk, tijd voor mezelf en de start van een mooi nieuw begin. Achteraf gezien had ik het niet anders gewild.

Ik hoop van harte dat 2017 ook goed was voor jou en wens je een nieuw jaar toe vol vertrouwen om de dagelijkse kleine gelukjes te zien en te koesteren. Tot in 2018!

Kleine gelukjes uit 2017 om te herinneren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

4 reacties Voeg de jouwe toe

Laat gerust een reactie achter hier.