Dankbaar zijn, het mag wat vaker

“Over geluk zoeken in de kleine dingen, dankbaar zijn voor het voor de hand liggende en er vooral bewust bij stil staan.” Zo luidde de laatste opdracht van de Perfect?-challenge, maar het had evengoed de baseline van deze blog kunnen zijn.

Want hier op Tussen de plooien zet ik maar al te graag mijn kleine gelukjes in de kijker. Sommige lezers vinden het misschien banaal dat ik gelukkig word van een bord vol groenten of het lezen van een boek, maar ik hoop dat jullie allemaal doorhebben dat het gaat over zoeken naar wat je nodig hebt om je goed in je vel te voelen, hoe klein of alledaags dat ook mag zijn, en dit dan te koesteren. Iets wat we vaak veel te weinig doen. Toch?

Dankbaar zijn - perfect?-challenge 7

Deze zomer gaan bloggers wekelijks een challenge aan, in de zoektocht naar het “perfecte” leven. Thema’s die aan bod komen: ontspullen, ontspannen, grenzen verleggen, lezen, onthouding, … Op zondag vertellen we eerlijk en oprecht of die challenge bijdraag tot een gelukkigere levensstijl. Meer info op de blog van organisatrice Miss Pixies.

Opdracht 7: Gratitude

Mijn aanpak

Ik was van plan om elke dag in mijn BuJo neer te pennen waarvoor ik dankbaar was die dag, maar ik bedacht me op dag drie want ik heb nog maar pas mijn gelukjes van de voorbije week gedeeld.

Het voelde eerlijk gezegd ook aan als een week zonder veel geluk, zo eentje vol gemengde emoties. Enerzijds was er het plezier van op vakantie vertrekken maar anderzijds ook het dagelijkse gezeur, geroep, geruzie en getier van de dochters, waardoor er vaak van het vakantiegevoel niet veel overbleef. Argh, ik ben het beu, we gaan terug naar huis! Ik besef dat ik op die lastige momenten mijn negatieve gevoelens meer moet loslaten, en ik werk eraan. Het deed me ook beseffen van nog meer te genieten van de momenten waarop we met ons vieren wel plezier hebben, gezellig samenzijn, tijd maken voor elkaar. Want hoe kort die blije momenten soms ook maar moge zijn, die zijn zoveel meer de moeite waard om te onthouden dan de frustraties en de boze gezichten.

Dankbaar zijn - perfect?-challenge 7

Het resultaat

Deze week was ik dus ongelooflijk dankbaar voor de steun van mijn man, die het van me overnam op momenten dat ik mezelf verloor in een nutteloze strijd, en voor de oneindige vergevingsgezindheid van mijn kinderen, die mijn onmacht wegnamen met een zoen en knuffel, en daarna verder gingen spelen alsof er niets gebeurd was.

Door meer moeite te doen deze week om de goede momenten te onthouden en te koesteren, merk ik dat ik de beproevingen van het ouderschap al wat meer en beter kan loslaten. Meer dankbaar zijn, het loont.

Dit was de laatste challenge. Volgende week vertel ik je of ik deze zomer perfect ben geworden, of niet. Ik verklap nog niets.

2 reacties Voeg de jouwe toe

Laat gerust een reactie achter hier.