1ste communie: het feestkleed

Het zelf naaien van het communiekleed voor mijn dochter beschouw ik als een groots #kleingeluk. Een waaraan ik best hard heb gewerkt, met heel veel plezier en voldoening, maar ook met de nodige stress en frustraties. Ik wil dan ook graag het relaas vertellen, van hoe het feestkleed voor mijn dochter haar eerste communie tot stand is gekomen.

Klein geluk is niet enkel genieten van het moment zelf, maar ook van de afgelegde weg naar dat moment.

Januari 2016. Ik stuur manlief foto’s van een patroon door, feestkleedjes die ideaal zijn als communiekleed. Wil je het zelf maken? Bedenkingen in overvloed, maar ik ben zeker van mijn stuk. Ik neem me voor om in december, een halfjaar voor de eerste communie, een testkleed te maken. Deadlines zijn zo passé.

December 2016. Aan inspiratie geen gebrek. Aan tijd daarentegen … Het lijkt me ook zo absurd om een kleed te naaien in een maat die ongetwijfeld te klein zal zijn zes maanden later. En ik twijfel nog over het patroon. Zoveel keuze, zoveel moois.

Februari 2017. Na een namiddag shoppen en veel kleedjes passen, heb ik een idee welke kleuren en modellen het beste passen bij mijn dochter. In de C&A kopen we een reservekleed. Ge weet nooit. En voor die prijs is het best oké.

Maart 2017. Tijd om knopen door te hakken. Ik kies voor het patroon van de Tinny dress van StraightGrain. De twee eisen van de communicant zijn daarmee ingewilligd: geen mouwen mama en het kleedje moet kunnen zwieren hé. Ik bestel stof bij Madeline de stoffenmadam en ga langs bij de plaatselijke naaiwinkel. In mijn hoofd weet ik dat dit het echte kleed wordt, tegen mijn omgeving spreek ik nog over een testkleed.

Op 21 maart, exact twee maanden voor de eerste communie, begin ik eraan. Of dat is toch de bedoeling. Want ik twijfel over wat de goede kant van de stof is. Typisch ik. Met rode kaken mail ik naar de stoffenmadam. Na haar verlossende antwoord zet ik eindelijk de schaar in de stof. Let’s go!

De uren heb ik niet geteld. De frustraties ook niet. Hoewel … er is er eentje over het verkeerd geknipte kraagje (als gevolg van mijn onorthodoxe manier van patronen uitknippen), een ander over het sluiten van de rits met de naad. Maar niks aan te merken op het patroon en de handleiding, die zijn prima! Het naaien van de Tinny dress gaat trouwens al een stuk sneller de tweede keer, bij het feestkleed voor de kleine zus.

Op 21 aprilhet is er precies om gedaan, heb ik een dipje en is er niet veel meer nodig om het communiekleed – bijna – aan flarden te scheuren. Een rits die opeens niet meer sluit, het gaatje aan het einde van de rits die te zichtbaar is naar mijn mening, … gelukkig kan een naaidate met mevrouw Khadetjes mijn gedachten verzetten en maak ik ook nog met haar hulp de rok zo’n 6,5 cm korter (waarvoor dank!). Diezelfde avond zet ik nog een biaske tegen de zoom en dan is het kleed echt af. Deadline gehaald. Applaus voor mezelf.

Overbodig om te zeggen dat vandaag, 21 mei, mijn hart overloopt van liefde, wanneer ik die eigenwijze dochter van me zie zwieren als zot?

Eerste communie - Feestkleed - Zwieren Eerste communie - Feestkleed - Zwieren

Ik koos voor de Tinny dress met de opties petit pan kraag, cirkelrok en colorblock lijfje.

Eerste communie - Feestkleed - Tinny dress

Doordat ik geen testversie had gemaakt, was de maat een gok. Ik maakte de 6 jaar en verbreedde naar een 8 maar een 7 was ook goed geweest. Ach ja, liever iets te groot dan te klein.

Eerste communie - Feestkleed - Tinny dress

Hartje voor die combo mint en wit.

Eerste communie - Feestkleed - Detail

En duizend hartjes voor deze foto.

Eerste communie - Feestkleed - In de bloemen

Laat je niet bedotten: achter dit engelengezichtje zitten al heel wat puberstreken.

Eerste communie - Feestkleed - Tinny dress

Mama, die zon zit wel in mijn ogen hé.

Eerste communie - Feestkleed - Tinny dress

Ik zei het toch, puberstreken.

En dan nu: feesten!

Patroon: Tinny dress, StraightGrain
Stof: Pique mint, Madeline de stoffenmadam

26 reacties Voeg de jouwe toe
  1. Ik zei het deze week nog in de Naailes, ik moest jaren eerder leren naaien hebben. Dan had ik voor mijn jongste haar plechtige communie ook nog kunnen naaien.
    Je mag fier zijn op je werk. Je mooie dochter heeft een unieke jurk waarin veel mama liefde zit.

  2. Heel mooie zwierige jurk, zowel kleur, stof, model, alles past. Ines straalde en zal haar leven lang blijven onthouden dat haar mama dit kleedje met zoveel liefde voor haar heeft gemaakt. Mijn mama was ook zo goed in kledij maken en handwerk in het algemeen. Heb hier zoveel mooie herinneringen aan ook al is het zoveel jaren geleden. Respect voor wie dit kan, ik kan er jammer genoeg het geduld niet voor opbrengen. grtjs tante marleen

  3. WOW Anneleen!
    Echt héél mooi. Kan me voorstellen dat deze jurk bloed,zweet en tranen gekost heeft maar het resultaat is schitterend. Vond haar communiefoto en kleertjes al zo geslaagd en het verhaal achter haar leuke outfit maakt het plaatje helemaal af. Groetjes, Heidi

  4. P R A C H T I G !!!! En dat noemt zich dan nog een beginnende naaister, no way! Je hebt dat keischoon gedaan. En terecht trots, ook op je mooie dochter! 🙂

  5. Ze staat er beeldig mee! Knap werk waar de mama terecht fier op kan zijn. Sinds dit jaar ben ik ook begonnen met naailessen (tot voor kort, ermee gestopt wegens ander leef-werkritme toch wàt blij dat ik een goede basis onder de knie heb nu). Heel herkenbaar wat je schrijft dat van ritsen die niet meer sluiten en zo. Doch eind al goed hé zie ze stralen, inderdaad. Mooi fris kleurtje ook! Keep up the good work ;-).

    1. Thx! En met die basis van je kan je gerust verder, op je eigen tempo. Ik had het geluk mij te kn aansluiten bij een groep naaiende mama’s, om de twee weken komen we samen en dat houdt me bezig 🙂

Laat gerust een reactie achter hier.