Twee jaar geleden was het mijn eerste keer. Lichtjes nerveus en vol spanning van wat komen zou. Het ging verbazend vlot. Mijn vermoeden werd bevestigd: naaien, dat is helemaal mijn ding.
Waarom naaien?
Het begon in december 2013, met de aankoop van een naaimachine op vente-exclusive. Een buitenkans! En meteen een reden om er aan te beginnen. Ik ging die machine toch niet ongebruikt laten staan? Wel ja. Toch zo’n 9 maanden. Toen het duidelijk werd dat ik er niet op mijnen alleene aan ging beginnen, schreef ik me in voor een avondcursus naaien for dummies. Groepsdruk, dat werkt bij mij altijd.
Wanneer de naaimicrobe me te pakken had? Geen idee. Ik volgde in 2013 al een hele tijd (jaren?) naaiblogs. Bij elke post over een naaiproject, of het nu ging over (kinder)kledij of accessoires zoals knuffeldekens en pennezakken, groeide mijn interesse. En jaloezie. Zo schoon! Ik wil dat ook maken!
En het zit voor een klein stukje in mijn genen. Mijn mama heeft veel kleertjes voor ons gemaakt. Ik herinner me nog avonden waarop ze aan de keukentafel broeken zat in te nemen en die dan stikte aan haar machine in het waskot. Mijn oma verkocht in haar kruidenierswinkel allerlei naaibenodigdheden. Rondslingerende knopen en houten schuifjes, ik zie ze soms nog passeren in mijn herinneringen.
Waar sta ik nu?
Twee jaar naaien, dat heeft me een hobby for life opgeleverd. Ik krijg energie van:
- bezig zijn met mijn handen
- het creëren van iets nieuw, mooi, nuttig en uniek
- de tevreden gezichten/reacties
- de warme contacten met andere naaisters
Naaien geeft me niet enkel energie maar ook rust. Het is een van de weinige domeinen in mijn leven waarbij ik de lat niet te hoog leg. Voor sommigen komt dit over als die moddert maar wat aan of die leert toch niet snel bij, voor mij is het prima zo. Ik knip mijn stof nog altijd scheef, check de richting van de stretch niet (ok, next time i will), spring slordig om met naadwaarde,… enfin, ik heb nog heel wat te leren. Wat ik trouwens met plezier doe, ik sta steeds open voor tips en feedback. Maar die drang om de beste er in te zijn, die is haast onbestaande. En dat doet deugd!
Wilde plannen
Het is niet omdat ik de lat niet te hoog leg, dat ik mezelf niet af en toe wat druk opleg. Naaien met een deadline, dat is best wel efficiënt. Onlangs nog met de turnzak, vorig jaar met de verjaardagskleedjes voor de dochters. De trotsheid die je dan voelt… heerlijk!
En daarom ben ik van plan om… het communiekleedje van de oudste zelf te maken. Voilà, nu kan ik niet meer terug. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Benieuwd naar wat ik allemaal al heb genaaid? Een impressie:
Anders wel top wat jij al allemaal gemaakt hebt … Maar zo af en toe iets niet moeten … Dat is wel fijn hè!
Wahahaha, ik zit niet te gniffelen maar eerder te lachen ;). Ter mijner verdediging; ik denk écht niet dat je maar wat aanmoddert, je geeft er gewoon je eigen draai aan. En dat is helemaal wat het moet zijn!
Respect voor je wilde plannen, ik ga hetzelfde doen #denkik en ben nu al benieuwd naar hoe je het gaat aanpakken!
Oh, maar ik had het ook niet over jou, ik ben net blij met je eerlijke feedback! Die houdt me tenminste een beetje alert 😉
Simpel is mijn handelsmerk, daar ga ik voor, zolang ze er zich maar goed in voelt en de kleuren haar flatteren 😉
Mooie maaksels! En jeej ook voor de lat niet te hoog leggen! Ik heb het voor mezelf ook nooit gedaan, maar ik heb bij momenten ook wel het gevoel dat ik wat achterop hinkel. Maar da’s alleen als ik mezelf vergelijk met ‘de grote naaibloggers’ (en de snelheid waaraan ze naaien en de ‘moeilijke’ projecten die ze in elkaar flansen). Dus dat vergelijken, dat doe ik meestal niet, het levert toch niets op 🙂
Goeie ingesteldheid 😉